અરવિંદ વેગડા

નવો ઇતિહાસ

આ ઇતિહાસનાં પાનાં ઊઘાડ નહીં,

એનાં એકે એક પાના ઉપર

તારા પૂર્વજોના કાનમાં રેડાયેલા

ધખધખતા સીસાના સમંદરો વહે છે.

એના પાને પાને છે તારાં પૂર્વજોની

કપાયેલી જીભના

થીજી ગયેલા મૂક શબ્દોની અર્થ્શૂન્ય જિજીવિષા.

એના એકેક અક્ષર તારા પૂર્વજોના

બેડીઓથી બંધાયેલા હાથ અને પગની

ઠૂંઠવાઈને બેથી છે ચેતના.

એના કેટકેટલા છે આક્રમણો !

કલિંગ, હલ્દીઘાટ,બક્સર,પાણીપત

પલાસી જેવાં યુદ્ધો અને વિશ્વયુદ્ધો

અહીં છે

માત્ર

ખોવાઈ ગયેલ અસ્તિત્વની

ગીધ અને શ્વાનની ખેંચાખેંચી વચ્ચે વાગતો

રેતીના ઢૂવાનાં ડૂસકાંઓનો ઢંઢેરો.

હવે ઈતિહાસનાં પાનાં ઉઘાડ નહીં,

તારે તો લખવાનો છે

નવો ઇતિહાસ

માણસનો.

ધૂમાડો

જુઓ,

ધૂમાડો ધૂંધવાય છે,

એકસામટી કેટલીય મશાલો

ચાંપી દે છે

આગ

પછી

દૂર ઊભા રહી

તમાશો જોયા કરે છે..

આગ ઓલવવા મથતા

પડછાયાઓ

અથડાતાં અથડાતાં

ઓગળી જાય છે

ધૂળ અને પાણીમાં.

એમણે તો માત્ર કહ્યું કે

આપો અધિકાર

માણસનો.

પણ

જુઓ, હજીય ધૂંધવાય

ધૂમાડો.

પગેરું

હું

શાંત ચિત્તે

મારાં અસબાબને ઉતારું છું
ડ્રોઈંગરૂમના એક ખૂણામાં.

ટાઈની ગાંઠ છોડું છું.

સામે ગૂમ થયેલી બાંયવાળું

લાંબું પહેરણ લટકે છે.

કૂલડી આકારનું ફ્લાવરવાઝ

એક ખૂણામાં  પ્લાસ્ટિકનાં ફૂલો સાથે

સખ્ય રચાયાના ભાવ સાથે વિલસે..

સાવરણીનો સ્પર્શ,

શુભ્ર ધૂમ્ર હવાના હલેસાથી ધક્કેલે છે ને...

સેલ્સ્બોયમાં ફેરવાતો હું

ઓટોમેટિક ક્લીનર સેલ કરું છું સાફ કરેલી રજ સાથે.

કામ્પ્યૂટરની સ્વીચ ઓન કરું છું,

માઉસ ઉપર હાથ રાખી ક્લિક  કરું છું.

ઝબકતા સ્ક્રીનમાંથી

પ્લીઝ વેઈટ,

પ્લીઝ વેઈટ કરતુ

કર્સર

ગૂમ થઇ જાય છે

નેએ સાથેઅસ્સલ અસબાબ સાથેનો માણસ

પંગુ ગતિએ છેવાડા ભણી ભાગતોઉપસી આવે છે.

હું રિજેક્ટ કરું છું.

તોય

અટ્ટહાસ્યના પડઘાનું  ટોળું

રૂમમાં ધસી આવી

શોધી રહ્યું છે

પગેરું.