ઉમેશ સોલંકી

બી

તું છે કોણ?

હું? હું સદીઓથી ધરામાં ખદબદતું બી.

મળશે સહેજ અવકાશ તો તુર્ત વૃક્ષ

હશે મને અઠ્ઠાવીસ ડાળ

બધ્ધી ડાળમાં મોકળી હળવાશ,

બધ્ધા પાનમાં વ્હાલ નીતરતી ભીનાશ.

ત્યારે છાંયડે મારા આવીશ તું

તો હું નહીં પૂછું: તું છે કોણ?

કારણ હું સદીઓથી ધરામાં ખદબદતું બી.

આધુનિક આભડછેટ 

બહાર હતું તે અંદર ગર્યું છે

અંદર ગરીને તળિયે સર્યું છે

એવું ચોંટ્યું છે, એવું ચોંટ્યું છે,

કે કરે સ્પર્શ

તો સ્પર્શનો લગીરે અનુભવ નહીં.

વહાલા વહાલા શબ્દો ઠાલા ઠાલા અર્થોથી ભરચક લાગે

પુસ્તકમાં આંગળીઓ ફેરવું

તો આંગળીઓને ભચભચ કાંટા વાગે  

પાક્કા રસ્તા પર ચાલું છું ,ચાલ્યા કરું છું, ચાલ્યા કરું છું,

રસ્તો રસ્તામાં ભળતો જાય છે, ભળતો જાય છે, ભળતો જાય છે,

એક્કેય ઠોકર વાગી નથી

પણ ક્યાંય ન  પહોંચવાની પીડા

ઠોકરને ઠેઠ વટી ગઈ છે , હા, વટી ગઈ છે.